امروز وقتی بیدار شدم. دلم گرفته بود. وقتی داشتم می خوابیدم
نه دلم گرفته بود. نه مشکل خاصی داشتم.( به جز اون مشکلاتی که
همیشه دارم و عادی ان دیگه). دلم می خواست گریه کنم و قبل از اینکه
بتونم فک کنم چمه، دیدم اشکام دارن می ریزن پایین. اما هیچ دلیلی
براشون ندارم. انگارداشتم خودمو تماشا می کردم که داره گریه می کنه
ولی نمی دونه چرا. بعد دیدم هیچ دلیلی نداره و فقط واسه عادت ماهانه اس.
روزهایی هست که بیدار می شم و دلم می خواد گریه کنم و خبری هم از
عادت ماهانه و بالا و پایین شدن هورمون ها نیست. اما می تونم گریه نکنم.
امروز نمی تونستم جلوی گریه مو بگیرم. الان هنوز احساس غم می کنم.
دارم فک می کنم آدم به اندازه ی کافی موضوع واسه غصه خوردن داره،
انصاف نیست که به خاطر هورمون هاش هم بی دلیل غصه بخوره.