رفته ام یک بطری شیشه ای جای آب خریده ام، در اصل جای شیر است چون دو تا گاو
رنگی رویش نقاشی شده ولی من تویش آب می ریزم و می گذارم توی یخچال بالا.
خیلی کم آب می خورم. در عوض باید یکی دستم را بگیرد که روزی چهار لیوان شیری
را که توی یک شیر پاکتی است سر نکشم و هی باید به خودم بگویم: " هر چیزی
زیادیش ضرر داره، بسه دیگه... رضایت بده!" حالا خیال نکنید از اولش همین طور
بوده ام اگر از اولش شیر بخور بودم که قدم بلند می شد تا بیست سالگی از خوردن
شیر دچار تهوع می شدم. نه اینکه خودم را لوسکنم. واقعا معده ام را بهم می ریخت.
دلسوزی هم نداشتم که بهم بگوید بخور تا بمیری یا عادت کنی.
این بطری را خریده ام که خودم را تشویق کنم تا آب بخورم که زیادی اش هم ضرر ندارد.
علت گاو های روی بطری هم اعتیا.دی نیست که نسبت به شیر دارم. فقط توی خانه
بطری شیشه ای نداشتیم و جایی که رفتم بخرم از این بهتر نداشت. ترجیح می دهم
به جای ا.ستا.درم 279000 تومانی آبرسانی به پوستم را با یک بطری ده هزار تومانی
انجام بدهم که تازه هیچ وقت هم مصرف و تمام نمی شود، مگر اینکه بیفتد و بشکند.
پ.ن1: دیروز اولین روز استفاده ام از بطری شیشه ای بود. سه لیوان آب خوردم.
نمی دانم بطری دقیقا چه تشویقی انجام داده... به گمانم روزهای قبل هم همین
قدر آب می خوردم.
پ.ن2: البته یک آبرسان هم خریده ام که خیلی ارزان تر از استادرم است. خدایا چرا
علم را در دست ستمگران قرار دادی؟ در دست من قرار می دادی تا حتی به ازای پول
هم آن را در اختیار کسی قرار ندهم. فقط خودم استفاده کنم تا بقیه پیر و چروکیده
شوند و تنها من جوان بمانم!